Leczenie menorrhagii zależy od jej przyczyny, nasilenia objawów oraz indywidualnych potrzeb pacjentki. W przypadkach, gdy przyczyna nadmiernego krwawienia jest związana z zaburzeniami hormonalnymi, terapia opiera się na farmakologicznych metodach regulacji cyklu menstruacyjnego. Doustne tabletki antykoncepcyjne, które zawierają estrogen i progesteron, są często stosowane w celu zmniejszenia obfitości krwawienia oraz regulacji cyklu. Alternatywnie, u pacjentek, które nie mogą stosować estrogenów, można zastosować preparaty zawierające sam progesteron, które pomagają w redukcji grubości błony śluzowej macicy i zmniejszają krwawienie.

W przypadku pacjentek, które nie reagują na hormonalną terapię doustną, lekarz może zaproponować wewnątrzmaciczną wkładkę hormonalną (IUD) zawierającą lewonorgestrel. Wkładka ta stopniowo uwalnia progesteron bezpośrednio do macicy, co prowadzi do zmniejszenia grubości błony śluzowej i ograniczenia krwawienia. Wkładka hormonalna może być skutecznym rozwiązaniem dla kobiet, które szukają długotrwałej metody leczenia menorrhagii.

Leki niesteroidowe przeciwzapalne (NLPZ), takie jak ibuprofen lub naproksen, mogą być stosowane w celu zmniejszenia obfitości krwawienia oraz złagodzenia bólu menstruacyjnego. NLPZ działają poprzez hamowanie syntezy prostaglandyn, które są odpowiedzialne za skurcze macicy i nasilenie krwawienia. Dla pacjentek z niedokrwistością, wynikającą z utraty dużych ilości krwi, leczenie obejmuje suplementację żelaza oraz, w przypadkach ciężkiej anemii, może być konieczne przetoczenie krwi.

W przypadkach, gdy obfite miesiączki są wynikiem zmian strukturalnych, takich jak mięśniaki macicy lub polipy, może być konieczne leczenie chirurgiczne. Procedury takie jak miomektomia, która polega na usunięciu mięśniaków, mogą pomóc w zmniejszeniu objawów i przywróceniu regularności cyklu. W przypadku polipów endometrialnych stosuje się polipektomię, czyli usunięcie polipów za pomocą histeroskopii. W bardziej zaawansowanych przypadkach, gdy inne metody leczenia są nieskuteczne, może być konieczne wykonanie ablacji endometrium, która polega na zniszczeniu błony śluzowej macicy, co prowadzi do zmniejszenia lub całkowitego zatrzymania krwawienia.

W skrajnych przypadkach, kiedy inne metody leczenia zawodzą lub gdy pacjentka nie planuje mieć dzieci w przyszłości, może być zalecana histerektomia – całkowite usunięcie macicy. Zabieg ten jest jednak ostatecznością i zwykle stosuje się go tylko w przypadkach, gdy inne metody leczenia nie przynoszą pożądanych rezultatów.

Leczenie menorrhagii często obejmuje także zmiany stylu życia, takie jak regularna aktywność fizyczna, zdrowa dieta oraz unikanie czynników stresowych, które mogą wpływać na intensywność krwawienia. Edukacja pacjentek na temat zdrowia menstruacyjnego oraz regularne wizyty kontrolne są kluczowe dla skutecznego zarządzania objawami i poprawy jakości życia. Dzięki odpowiedniej diagnozie i indywidualnie dostosowanemu planowi leczenia możliwe jest skuteczne łagodzenie objawów menorrhagii oraz minimalizowanie ryzyka powikłań zdrowotnych.