Rentgen (RTG) to nieinwazyjna metoda diagnostyczna, wykorzystująca promieniowanie elektromagnetyczne do uzyskania obrazów wnętrza ciała. Badanie to jest powszechnie stosowane w medycynie do oceny stanu kości, stawów, narządów wewnętrznych oraz do wykrywania różnych patologii.
 
RTG klatki piersiowej w dwóch projekcjach to podstawowe badanie radiologiczne stosowane do oceny płuc, serca, dużych naczyń krwionośnych, a także struktur kostnych klatki piersiowej, takich jak żebra, mostek i kręgosłup piersiowy. Jest to kluczowe narzędzie diagnostyczne w ocenie stanów chorobowych układu oddechowego i krążenia, jak również urazów klatki piersiowej.
 
Projekcja przednio-tylna (PA): Pacjent stoi z przodem ciała skierowanym do detektora, a promienie X przechodzą przez klatkę piersiową od przodu do tyłu. Projekcja PA jest preferowana, ponieważ minimalizuje zniekształcenia serca i innych struktur śródpiersia. Pozwala na ocenę płuc, śródpiersia, serca oraz struktur kostnych.
Projekcja boczna (lateral): W tej projekcji pacjent stoi bokiem do detektora, z promieniami X przechodzącymi przez klatkę piersiową z boku. Projekcja boczna umożliwia ocenę głębokości struktur śródpiersia, relacji płuc i serca oraz wykrycie ewentualnych zmian, które mogą być niewidoczne w projekcji PA.
 
Wskazania do wykonania badania:
Ocena objawów oddechowych, takich jak kaszel, duszność, ból w klatce piersiowej.
Diagnostyka i monitorowanie infekcji płuc, w tym zapalenia płuc.
Wykrywanie płynów w jamie opłucnej, odmy opłucnowej (powietrze w jamie opłucnej) oraz innych zmian patologicznych.
Ocena serca i dużych naczyń krwionośnych.
Diagnostyka urazów klatki piersiowej, złamań żeber oraz innych urazów kostnych.
Monitorowanie leczenia chorób płuc i serca, np. w przypadku przewlekłej obturacyjnej choroby płuc (POChP) lub niewydolności serca.