Kiedy i w jakim celu
Przeciwciała przeciwko kanałom potasowym VGKC wykrywane są metodą immunofluorescencji pośredniej (met. IIF). Badanie to stosowane jest w diagnostyce chorób neuronalnych o podłożu autoimmunologicznym.
 
Charakterystyka badania
Przeciwciała przeciwko kanałom potasowym VGKC są przeciwciałami antyneuronalnymi występującymi w chorobach neuronalnych o podłożu autoimmunologicznym. Ze względu na objawy psychotyczne u chorych, takie jak urojenia, aspołeczność czy ambiwalentne zaburzenia zachowania, wykrycie przeciwciał pozwala na różnicowanie chorób autoimmunologicznych z chorobami psychicznymi.
Przeciwciała przeciwko kanałom potasowym skierowane są przeciwko strukturom kompleksów kanałów potasowych bramkowanych napięciem powodując ich uszkodzenie, co w konsekwencji prowadzi do zaburzeń związanych z przesyłaniem impulsu nerwowego.
Przeciwciała przeciwko kanałom potasowym VGKC mogą być wykrywane u osób z chorobami nowotworowymi takimi jak grasiczak, rak drobnokomórkowy płuc, jak również m.in. w autoimmunologicznym zapaleniu mózgu.
Wczesne wykrycie obecności przeciwciał pozwala na podjęcie właściwych kroków terapeutycznych, które mogą skutkować całkowitym powrotem do zdrowia.